3 δευτερόλεπτα, τόσο διαρκούν τα περισσότερα πράγματα στον κόσμο μου, στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω.3 δευτερόλεπτα μπορούν να είναι αρκετά να με γεμίσουν για μια αιωνιότητα, αλλά σε αλλα τρία αυτό το συναίσθημα θα έχει χαθεί και την θέση του θα πάρει το κενό, αλλά και πάλι δεν πειράζει, αφού κι αυτό θα ξεχαστεί.
Νομίζω πως εν μέρει οι γύρω μου έχουν εναρμονιστεί με αυτό το σύστημα, αφού για ένα διάστημα με φώναζαν "Γειά, είμαι η Ντόρι!", δεν παύει όμως να είναι και ψυχοφθόρο, και τους καταλαβαίνω.
Πολλές φορές ευγνωμονώ την τύχη που μου έδωσε αυτό το χαρακτηριστικό. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κρατάνε γινάτι, κάνω μια στροφή στο βλέμμα και έχω ξεχάσει τα πάντα, ξανακοιτώ σαν να βλέπω κάτι πρώτη φορά. Δεν προλαβαίνω να θυμώσω, πριν κάνω κάτι για το οποίο ίσως μετανιώσω αργότερα έχει χαθεί ο λόγος για να το κάνω. Μπορώ να δώσ άπειρες ευκαιρίες, αρκεί να με διαχειριστείς σωστά και να με καταλάβεις.
Όταν όμως έχεις να κάνεις με ανθρώπους που δεν έχουν το ίδιο σύστημα με σενα τα πράγματα δυσκολεύουν. Όταν μαλώνεις με κάποιον περιμένει απο εσένα τουλάχιστον να προβληματιστείς, και να το δείξεις. Θέλει να το νιώσεις μέσα σου, να θυμώσεις, να αγανακτήσεις, να εκραγείς. Όταν γυρίζεις απότομα σελίδα δείχνεις στον άλλον ρηχός και αναίσθητος, ενώ μπορεί ο μέσα σου εαυτός να σχίζεται στα δύο.
Δεν ξέρω τι να κάνω για να σταματήσω να στενοχωρώ άθελα μου ανθρώπους.
9 σχόλια:
Δε μπορείς να φανταστείς πόσο με εκφράζει αυτή σου η σκέψη. Βέβαια λειτουργώ διαφορετικά, ενώ έχω τη μνήμη χρυσόψαρου, είμαι και εγωιστής και κρατάω μούτρα. Αλλά φέρομαι σα μωρό παιδί. Προσπαθώ να σταματήσω και γω να στεναχωρώ άθελά μου τους ανθρώπους που αγαπάω.
oni wtf are you doing here????
από neverlandean το βρήκες το blog υποθέτω.. χαχα πλάκα έχει.. :-)
Να ξέρετε αποδείχτηκε οτι το χρυσόψαρο δεν έχει μόνο 3 δευτερόλεπτα μνήμη οπότε δεν ισχύει το post χαχαχα :-)
Κοίτα νομίζω ότι οι άνθρωποι που φαίνεται να ξεχνάνε είναι αυτοί που θυμούνται τα περισσότερα ίσως... ρε ο σκύλος μου πολύ θόρυβο κάνει σήμερα έλεος τι τον έπιασε..
@ oni
ίσως (καποιος θα έλεγε "σίγουρα") αυτό φταίει, που δεν έχουμε τον χρόνο να ξεσπάσουμε και μένουν μέσα μας και να εγκλωβίζονται τα πιό κουλά πραγματα. Έτσι εσύ καταλήγεις να ξεσπάς κρατόντας μούτρα, εγώ γραφοντας ανούσια πράγματα σε blogs... και ο mr. f ξεποδαριάζοντας τον σκύλο του.
Έλεος ρε F!!! Ούτε στην μεγάλη δίαιτα της Ήρας δεν έκανα έτσι.
Μπορεί να τον έπιασε (καθυστερημένα) το καλοκαίρι... βρες κι εσυ μια σκυλίτσα να του κάνεις κατάσταση
έλα τώρα που μου κάνεις τον πουριτανό...
έγινε μεγάλο παιδί ο άρης
πρέπει να πατήσει τα 40, να τον κάνουμε κι αυτόν ταινία?
το τελευταίο δεν το κατάλαβα... λολ
είναι ένα απο τα αποτυχημένα αστεία μου
"παρθένος (σκυλος) ετών 40"
αν και εχω δει αρκετες ταινιες με κρυφα νοηματα και φιλοσοφικου περιεχομενου,ομολογω πως σ'εχασα λιγο σ'αυτο το ποστ.Βεβαια συμφωνω με το τελευταιο που ανεφερες,οτι χρειαζεται και η αντιδραση,πονος,θυμος,κατι τελος παντων,ωστε να μην σε περνανε για αναισθητο.
by the way η ταινια που ανεφερες παραπανω...απο τις χειροτερες που εχω δει...;)
Ελπιζω να τα πουμε συντομα.εχουμε καιρο να τα πουμε.
armia εγω δεν την έχω δει καν την ταινία.
Δεν διαπραγματεύομαι και τίποτα βαρύ στο κείμενο, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που βγαίνει καμιά φορά. Ισως αν με γνωρίσεις καλύτερα να το δεις. Ελπίζω μέχρι να με γνωρίσεις καλύτερα να το έχω διορθώσει και να μην χρειαστεί να το δεις.
Δημοσίευση σχολίου