Όνειρο θερινής νυκτός

Εναλλακτικός τίτλος: To be or not to be χαζογκόμενα
Αν και συνεχίζω να πιστεύω πως όταν οι Αρχαίοι Έλληνες παίζαν την Αντιγόνη οι Άγγλοι ήταν πάνω στα δέντρα και τρώγαν βελανίδια α)καλός και ο Σαίξπιρ για την ώρα, β)οι σύγχρονοι Έλληνες της έχουν γαμήσει τη μάνα της Αντιγόνης, λες και δεν είχε τραβήξει αρκετά στο δράμα, και αυτή και η μάνα της.

Αλλά ξεφεύγουμε απο το θέμα μας. Απόψε πριν κοιμηθώ ακόμα ονειρεύτηκα πως ο κόσμος ήταν τέλειος, δεν υπήρχαν πρέπει και θέλω, δεν υπήρχε κάτι να τα διαχωρίσει και όλα ήταν ένα. Ένα που πραγματοποιούνταν με τη δημιουργία της παραμικρης επιθυμίας. Δεν υπήρχε πόνος ούτε δάκρυ, δεν υπήρχε πόθος.
Δεν υπήρχε σχεδον η επιθυμία, ούτε προσμονή, αυτό το "αν δεν χτυπησει το τηλέφωνο σε 2 λεπτα θα φυγει στον τοίχο" (δεν ξερω για σας, εγώ όσες φορές το εχω πει το εχω κανει). Γαμώτο, μέχρι και η κλασική συνταγή του τέλειου κόσμο καταλήγει εφιάλτης τα ζεστα βράδια του καλοκαιριου.

Δεν περίμενα να το πώ κι αυτό αλλά έχουν περάσει χρόνια με βραδια που δεν κοιμάμαι, κι ας είναι τα σεντόνια δροσερά, κι εγώ ακόμα αναρωτιέμαι το πιό χαζό μα και μοναδικό ερώτημα της υπαρξής μου "που θα βρώ την ευτυχία;"

Πραγματικά δεν ξέρω αλλά απόψε νιώθω πως είμαι κοντά στην απάντηση, συγκεκριμένα ανάμεσα σε τρία:

α) Μοναχισμός στο Θιβέτ με άλλους μοναχούς στα πορτοκαλιά, χωρίς κανείς να μιλάει ελληνικά, άρα μόνη μου. Νομίζω πως μόνο εκεί θα βρω τετοια ηρεμία.

β) 5 ντεκαπάζ το ένα πάνω στο άλλο να μη μείνει ούτε ένα εγκεφαλικό κύτταρο όρθιο, και άμα μείνει το καίμε με το κινητό στο αυτί. Η πλήρης αφασία.

γ) Μαζί σου κι όπου βγει

Γράφτηκε στις 17/8/2007

5 πρωινή