Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

I will survive

Επιτέλους τελείωσε η βδομάδα, δεν έχω ξανανιώσει τέτοια ανακούφιση Παρασκευή. Δέν ξέρω βέβαια τί θα γίνει απο Δευτέρα αλλα αποκλείεται να είναι τόσο χάλια.
Νομίζω πως αυτή τη βδομάδα ανατράπηκε η μισή μου κοσμοθεωρία. Το ανησυχητικό είναι πως δεν είμαι σίγουρη αν έμαθα και την αλήθεια, κατάλαβα πάντως πως ο τρόπος που λειτουργούσα μέχρι τώρα ήταν λάθος, και κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξει, κι ας καταλήξει λάθος πάλι. Τουλάχιστον θα έχω κάνει κάτι.
Να σας δώσω ένα σύντομο παράδειγμα. Φίλη περνάει δύσκολη φάση και προσπαθώ να της συμπαρασταθώ σέρνοντας τον εαυτό μου μαζι της απο μπαράκι σε μπαράκι όπου η παθούσα πίνει για να ξεχάσει κι εγώ περιμένω μέχρι να τελειώσει και να την πάω σπίτι μη καταλήξει στο κρεβάτι κανενός περίεργου και μετανιώνει την επομένη. Πολλές φορές προσπάθησα να την μιλήσω και να την πείσω πως αυτό που κάνει δεν ειναι και το καλύτερο, συμφωνουσε μεν αλλα συνέχιζε, κι εγώ παρα πόδας.
Όταν μετά απο εναμιση μήνα καθημερινής οινοποσίας (και ρουμο- και τεκιλο- και τζινο- και ότι αλλο θες)της απάντησα σε πρόσκληση της πως δεν αντέχει άλλο το συκώτι μου και πως είχα πρωινό ξύπνημα μου ανταπάντησε πως την πουλάω και άκουσα και τα εξ αμάξης. Αφού μου το έπαιξε θυμωμένη κάνα δυο μέρες με "συγχώρεσε" όπως μου είπε (χωρίς να της το ζητήσω)και άρχισε τα ίδια. Τώρα που της είπα πάλι να μην έχει τόσο μεγάλες προσδοκίες απο τις σωματικές μου αντοχές ξαναέβρισε.
Είχα την θεωρία πως όταν έχεις κάτι που σου περισσεύει πρέπει να το δίνεις σε όποιον το έχει ανάγκη. Είχα λίγο περισσευόμενο χρόνο, λίγο ενδιαφέρον, λίγα λεφτά για να σφινάκια, τόσα είχα, τόσα έδωσα. Κατάλαβα όμως πως όσο δίνεις ανεβάζεις τις προσδοκίες του λήπτη, πως δίνεις ένα και ζητά δέκα, και δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι καλό, ούτε για μένα ούτε για τον λήπτη.
Αυτό που δεν καταλαβα είναι το γιατί με "συγχώρεσε". Σκέφτηκα πως εκτίμησε το "ένα" αλλά διαψεύστηκα. Βασικά έχω βαρεθεί να κάθομαι και να ψυχολογώ την κάθε ιδιάζουσα περίπτωση που συναντώ. Ίσως δεν πρέπει να αντιμετωπίζω έτσι τα πράγματα στη ζωή μου. Ίσως θα έπρεπε να μη κάνω τίποτα άν δεν συμβαδίζει με το "συμφέρον". Νιώθω πως δεν θα μπορέσω να λειτουργήσω έτσι αλλά έχουν εξαντληθεί και οι πόροι και οι επιλογες. Είναι κρίμα να μπαίνω σε τέτοια διλήματα απο τώρα αλλά όταν το έχουν κάνει όλοι είναι δύσκολο να επιβιώσεις.
Μακάρι το παραπάνω να ήταν το μοναδικό παράδειγμα.
Νομίζω πως έχω πάρει ήδη τον δρόμο, απλά γυρίσω που και που και βλέπω απο τον καθρέφτη
Το τραγούδι αυτό πρέπει να είναι πολύ ωραίο αλλα δεν μπορώ να το απολαυσω. Είχα διαβάσει ένα βιβλίο για μια τύπισσα που η γειτόνισσά της (Σία την λέγανε) είχε κάνει κατάληψη στη ταράτσα γιατί την είχε παρατήσει ο γκόμενος που την κεράτωνε με την αδελφη της. Επινε βότκα και είχε μια κασσέτα που την είχε γράψει όλη με αυτό το τραγούδι, βαριόταν να το γυρίζει κάθε φόρα. Επίσης απο αυτό το βιβλίο μου έχει κολλήσει το all that jazz (ασχετο αλλα ήθελα να το πω). Φοβερό βιβλίο...

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Η καινούρια αρχή που μιλάει για σένα

Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν όνειρα. Για να τα υλοποιήσουν κάνουν σχέδια. Η περίοδος σχεδίων για τους περισσότερους είναι πριν την αρχή του νέου έτους. Εγώ επειδή είμαι περίπτωση σιγά και που θα είχα την ίδια αρχή με τους άλλους...

Η Δευτέρα τελείωσε αισίως. Μέχρι την Κυριακή βράδυ είχα κανονίσει τα πάντα ωστε τίποτα να μη με κάνει να παρεκκλίνω απο το τον στόχο μου. Καθάρισα το περιβάλλον μου (του σπιτιού και ευρύτερο), καθάρισα τον εαυτό μου, μου έκανα το πρωί έναν καφέ και στρώθηκα στη δουλειά.
Όταν οι δικαιολογίες τελειώνουν και δεν έχεις ούτε στον εαυτό σου τι να πεις, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος απο τον δύσκολο. Τουλάχιστον όμως δεν έχεις διλήμματα.

Άντε και καλό δρόμο να 'χουμε