Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007

Αμα συμβεί στα πέριξ

Σήμερα γύρισα λίγο αργά σπίτι, σουρτούκεψα...
Είχε φτάσει βράδυ και κοιτούσα τα ταβάνια, είχα κάνει όση δουλεία ήθελα, είχα φάει σαν το ζώο, είχα πλύνει τα πιάτα (πράγμα περίεργο αφού περιμένω συνήθως να χωνέψω... κανα 2 μέρες), είχα βάλει και μια σκούπα (μιλάμε για πολλή βαρεμάρα), δεν μου έμενε τίποτε άλλο. Τη στιγμή που ήμουν στο τσακ να βάλω πλυντήριο χτυπάει τηλέφωνο για τσίπουρα. Υπό κανονικές συνθήκες θα τους γείωνα αλλά έβλεπα τον γκρεμό μπροστά μου, πήρα την κοιλιά μου και κατηφόρισα προς το λιμάνι για νέες περιπέτειες.
Αν έτρωγα έστω και μισή καβουροδαγκάνα θα μου έβγαινε από την μύτη οπότε προτίμησα να πλακωθώ στα τσίπουρα και να αφήσω για τους άλλους το φαΐ, πράγμα που δεν θα με δείτε να κάνω συχνά. Πιάσαμε με μια φίλη μου (την Α) συζήτηση περι σχολής (σεπτέμβριος γαρ) και καταλήξαμε να μιλάμε για τις ζωές μας σε 2 χρόνια και μετά απο αυτά. Μπορείς άραγε μετά απο μία ηλικία να κάνεις τέτοιες φιλίες;
Μετα απο λίγο πήραμε τα σαρκία μας και είπαμε να πάμε για χώνεψη στο μπαράκι που δουλεύει έτερη φίλη μας (η Β), η οποία μόλις είχε γυρίσει απο Θεσσαλονίκη και απο μία ιστορική επανένωση με τον πρώτο έρωτα της και όπως αποδείχτηκε παντοτινός (με κάποια επεισόδια ενδιάμεσα) και δεν είχαμε προλάβει να την δούμε. Δεν ξέρω αν τον τελευταίο καιρό διαχειρίστηκε καλά κάποιες καταστάσεις προκειμένου να ξαναβρεθεί με τον "αγαπημένο" της, εγώ νομίζω στην θέση της σαν τα μούτρα μου θα τα έκανα, και όσο να πεις θεωρώ τα μούτρα της φίλης μου καλύτερα απο τα δικά μου. Γίνεται να μην χαρείς με την χαρά της φίλης σου; Αν την βλέπατε όμως σήμερα πως ήταν... θα λιώνατε!
Λιώσαμε κι εμείς για κανα μισάωρο και την αφήσαμε να σερβίρει μεθυσμένους, ενώ ανηφορίζαμε για το Σανταν που μας είχε καλέσει "μια παλιά ιστορια" της Α. Μετά απο λίγο ήρθε και η Β γιατι οι μεθυσμένοι δεν αντέχαν άλλο. Καταλήξαμε μεγάλη παρέα, μιλούσαμε με τύπους γνωστούς γνωστών αλλά αρκούσε μια ματιά για να λιώσουμε στο γέλιο σαν χαζογκόμενες χωρίς να μας καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι. Κάποια στιγμή ένας κουλτουριάρης ντεμέκ ψυχολόγος πήγε να βγάλει γνωμάτευση για μένα... Ανάθεμα με κι αν έπεσε σε ένα πραγμα μέσα, όχι πως θα περίμενα να τα κατάφερνε, αλλά ρε φιλαράκι μη τη βγαίνεις στις φίλες μου πως εσύ με ξέρεις.
Έχω πολλά να θυμάμαι όταν είμαστε μακριά η μία απο την άλλη. Λόγια δεν θυμάμαι, αλλά οι αγκαλιές μας... άλλο πράμα!
Έχω δε την αίσθηση πως καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς κάποιος απο κάπου με παρακολουθούσε και χαμογελούσε, απαντόντας στα τρία παραπάνω
Σε λίγο θα πέσω στο κρεβάτι μου, δεν είναι κανείς στο σπίτι αλλά είναι έχω μιαν αγάπη μέσα μου.
Καληνύχτα... untill you're resting here with me

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έλα βρε τι είναι τούτα... Θα με πιάσουν οι μελαγχολίες βραδιάτικο..πρωινιάτικο μάλλον. Μα καλά τι αυπνίες έχω σήμερα άλλο πράγμα. Το here with me το αγαπώ! Ήταν και σαουντρακ στο Roswell που επίσης αγαπώ και κρίμα που τελείωσε . άσχετο. Dido I love you, I want another album like the first one! Μήπως να κοιμηθώ; Ε; Λες;

diastimata είπε...

Έχω πολλά να θυμάμαι όταν είμαστε μακριά η μία απο την άλλη. Λόγια δεν θυμάμαι, αλλά οι αγκαλιές μας... άλλο πράμα!

Σπουδαίο πράγμα να μπορείς να βρεις καταφύγιο στις αγκαλιές των φίλων. Σου εύχομαι να μπορείς να βρίσκεις πάντα τέτοια λιμάνια...