Όταν τα δύσκολα έρχονται... εγώ φεύγω.Ήταν πολλά μαζεμένα, λίγο η δουλειά που όσο τελειώνουν οι μέρες πιέζει, λίγο η άνοιξη που έχει πιάσει τους γύρω μου και δεν βοηθάει καθόλου η διάθεση αυτή στο να περιοριστώ, και τέλος πως νομίζω πως δεν θα πάθουν και τίποτα να χαθώ για λίγες μέρες από όλους και όλα.
Έτσι αποφάσισα να έρθω στην μαγευτική Περαία, εκεί που πάντα έχει φαΐ, ένα ζεστό χαμόγελο μαμάς, αυτοκίνητο για βόλτες και μηδαμινό άγχος. Οι οιωνοι χτες ήταν τέλειοι, γιουβαρλάκια, αγκαλιές κι ένα ζεστό κρεβάτι. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να λέω "τι ωραίο πράμα που ειναι ο ύπνος..."και ξεράθηκα.
Κοιμόμουν τόσο βαθιά που δεν άκουσα ούτε τη βροχή που δεν σταμάτησε όλο το βράδυ, ούτε τις βροντές που ξύπνησαν τους γονείς μου. Το μόνο που μου έλεγε πως έγινε της κακομοίρας ήταν το υπόγειο, είχε τραβήξει νερά από τους δίπλα. Βασικά ακόμα βγάζει... οι διπλανόι δεν ψήθηκαν να πάρουν την αντλία μας να τα βγάλουν, παίζει να την είδαν πισίνα για τα παιδια. Τώρα που το σκέφτομαι, μπορείς να πεις πως μεταδίδω είδηση κάτω από αντίξοες συνθήκες (αν ήξερε ο φάδερ πως έχω ανοιχτό υπολογιστή μες στα νερά θα με κρεμούσε ανάποδα).
Ουσιαστικά μπορείς να πεις πως σήμερα επικρατούσε ένας χαμός. Δεν ξέρω αν η υπόλοιπη ζωή μου είναι τόσο χαώδης, που φτάνω σε σημείο στο τέλος της μέρας να λέω πως είμαι τόσο τυχερή που την έζησα κι αυτή, γιατί την έζησα με ανθρώπους μου με κοιτάν στα μάτια και μ' αγαπάν, με την ζεστασιά ενός σπιτιού που μόνο οι άνθρωποι μπορούν να αποπνεύσουν, και με το πιο χαζό σκυλί του κόσμου που σε πάει βόλτα (δεν το πας) και σε τσαλαβουτάει μες στα νερά.
Είμαι νέα, ονειροπαρμένη αντικομφορμίστρια, που δεν μπορεί να ξεφύγει από το στερεότυπο, και δεν την πειράζει να σου πω. Ναι, θέλω να έχω ένα σπίτι με κήπο, με έναν χωματόδρομο μπροστά που εκεί θα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μου, κι ας είναι να βάζω πλυντήριο κάθε 3 μέρες. Θέλω να ζω σε ένα περιβάλλον (με τη ευρύτερη και μη έννοια) που να χαρακτηρίζεται από ηρεμία, σταθερότητα και ομορφιά. Να έχω έναν σύντροφο στη ζωή μου να αντιμετωπίζουμε μαζί τις άσχημες στιγμές χωρίς να φοβόμαστε την αλήθεια.
Ουσιαστικά μπορείς να πεις πως σήμερα επικρατούσε ένας χαμός. Δεν ξέρω αν η υπόλοιπη ζωή μου είναι τόσο χαώδης, που φτάνω σε σημείο στο τέλος της μέρας να λέω πως είμαι τόσο τυχερή που την έζησα κι αυτή, γιατί την έζησα με ανθρώπους μου με κοιτάν στα μάτια και μ' αγαπάν, με την ζεστασιά ενός σπιτιού που μόνο οι άνθρωποι μπορούν να αποπνεύσουν, και με το πιο χαζό σκυλί του κόσμου που σε πάει βόλτα (δεν το πας) και σε τσαλαβουτάει μες στα νερά.
Είμαι νέα, ονειροπαρμένη αντικομφορμίστρια, που δεν μπορεί να ξεφύγει από το στερεότυπο, και δεν την πειράζει να σου πω. Ναι, θέλω να έχω ένα σπίτι με κήπο, με έναν χωματόδρομο μπροστά που εκεί θα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μου, κι ας είναι να βάζω πλυντήριο κάθε 3 μέρες. Θέλω να ζω σε ένα περιβάλλον (με τη ευρύτερη και μη έννοια) που να χαρακτηρίζεται από ηρεμία, σταθερότητα και ομορφιά. Να έχω έναν σύντροφο στη ζωή μου να αντιμετωπίζουμε μαζί τις άσχημες στιγμές χωρίς να φοβόμαστε την αλήθεια.
Απλά αν γίνεται να μένουμε κοντά σε θάλασσα, να έχω ένα σερφ, τίποτα παραπάνω, να το παίρνω και όποτε θέλω να κάνω καμιά βόλτα
1 σχόλιο:
Σου εύχομαι από την καρδιά μου ό,τι καλό ονειρεύεσαι, να πραγματοποιηθεί!
(σου έχω το λινκ της Περαίας, τώρα το έχουν εντάξει στην παγκόσμια ποδηλατική διαμαρτυρία αλλά ίσως δεν έχει σχέση!)
Δημοσίευση σχολίου