Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Ροζ καρκίνος

Σήμερα ήταν η παγκόσμια μέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού, ενώ όλος ο Οκτώβρης ήταν αφιερωμένος στην ενημέρωση για πρόληψη.

Κάθε χρόνο εταιρίες καλλυντικών, τροφήμων, αεροπορικές (!), γενικά ό,τι εταιρία θες προβάλει το θέμα. Είναι εκμεταλευση καθαρή αλλά το έχω αποδεχτεί πως ζω στην εποχή του μάρκετινγκ και αν 2 γυναίκες κάνουν τη μαστογραφία τους που είχαν καθυστερήσει επειδή το είδαν πάνω σε ένα κουτάκι cocacola εγώ το θεωρώ επιτυχία. Είναι θληβερό αλλά έπρεπε να διαγνωστεί η Kylie με καρκίνο για να αυξηθούν οι μαστογραφίες. Τι να κάνεις...

Σήμερα είχα ελεύθερο το πρωινό και χάζευα τηλεόραση όταν άκουσα έναν κύριο του οποίου το όνομα αγνοώ αλλά ήταν μαστολόγος. Ο τύπος είπε πολλά ενδαφέροντα ιατρικά και προς το τέλος έκανε μια πολυ ενδιαφέρουσα αναφορά στην ελληνική παράδοση. Που λέτε άκουσα πως στα χωριά παλιά που δεν είχαν πολλούς γιατρούς είχαν τις μαμές. Αυτές βοηθούσαν τις γυναίκες κατα τη γέννα αλλά και μετά αυτής. Τις δίναν ένα δεκάλογο απο κανόνες για τον θυλασμό του μωρού τον οποίο σκάλιζαν οι τεχνίτες στο σφοντίλι του αργαλιού ώστε από τις πολλές επαναλήψεις και το πέρα-δόθε να το μάθουν. Αν οι νεαρές μητέρες ακολουθούσαν τις οδηγίες και το παιδί μεγάλωνε σωστά τότε η μαμή έραβε στο φουστάνι τους ένα γαλάζιο πανί και εχαιραν του σεβασμού του χωριού σαν άξιες μάνες. Αυτό το γαλάζιο πανί μπορούμε να το δούμε σαν αντιστοιχο του ροζ φιόγκου, έτσι έλεγε ο γιατρός.

Να σας πω την αλήθεια δεν έχω εμπειρία επι του θέματος ούτε προσωπική ούτε οικογενειακή, ούτε καν ευρύτερα, αλλά πιστεύω όλες αυτές που λένε για την ιδιαιτερότητα αυτού του ειδους καρκίνου, αφού συνδέεται άμεσα με τη σεξουαλικότητα της γυναίκας, τη ταυτότητα της, το είναι της γενικά. Όταν λοιπόν είσαι σε μία κάποια ηλικία και έχεις να αντιμετοπίσεις κάτι που απειλεί τη ζωή σου ενώ ουσιαστικά έχεις χάσει τον εαυτό σου έχεις ανάγκη από έναν άνθρωπο να σε στηρίξει. Κατά τον γιατρό οι ελληνίδες σ' αυτόν τον τομέα είναι πιο τυχερές σε σχέση με άλλες (συγκεκριμένα ανέφερε τις αγγλίδες απο δική του εμπειρία), αφού το "γιατρέ τη γυναίκα μου και τα μάτια σου" εχει γίνει ψωμοτύρι ενώ όλοι ζητάν δίπλινα για να είναι κοντά στη σύζυγο. Μπράβο μας


Σήμερα όταν γύρισα σπίτι ξαναανοιξα τηλεόραση. Είχε ειδήσεις. Τα σήματα των σταθμών είχαν την αναφορά τους, οι γυναίκες σοβαρές με τα ταγιέρ τους και τα ροζ τα κορδελάκια τους, οι άνδρες τίποτα.
Δε λέω να το φοράς συνέχεια, αν και συνέχεια πρέπει να το έχεις στο μυαλό, και στην τελική σιγά, ένα κορδελάκι ειναι, ένα τεχνασμα του μαρκετινγκ.
Αλλά για μία μέρα...


Τέλος πάντων, στεναχωρήθηκα πάλι

2 σχόλια:

armiagr είπε...

Εγώ το κορδελάκι το'χω στην τσαντούλα μου από καιρό!
Όσο για τους άνδρες παρουσιαστές,μπορεί να φαινόταν λίγο περίεργο να το φορούσαν,ίσως επειδή δεν τους αφορά άμεσα το θέμα!

Θεία είπε...

Εκείνη την εποχή έτυχε να γνωρίσω τον εν λόγω μαστολόγο. Όχι από την τηλεόραση, αλλά μετά από την ετήσια καθιερωμένη εξέταση της μητέρας μου.

Χωρίς ιστορικό και με έναν όγκο 2 χρόνων που δεν είδε κανείς στην προηγούμενη εξέταση, αλλά τελικά φαινόταν αν ήξερες που να κοιτάξεις εκ των υστέρων. Η χρόνια επιμονή του πατέρα μου την οδήγησε σε μιά τέτοια συνήθεια.

Οι φίλες της όμως αν και θορυβήθηκαν εκείνη την εποχή, σύντομα το ξέχασαν και δεν πήγαν ξανά για μαστογραφία ή οποιαδήποτε άλλη προληπτική εξέταση. Νομίζω ότι ούτε το ροζ κορδελάκι μας βοηθάει καλύτερα στο να θυμηθούμε. Θα πρέπει να καταλάβουμε από μόνες μας ή ακόμα και οι σύντροφοι ή γίοι μας ή φίλοι μας (που τελικά τους αφορά έμμεσα κι εκείνους) πόσο σημαντικό είναι και πόσο μικρό σαν ρουτίνα για να το υιοθετήσουμε σαν συνήθεια κάθε χρόνο.

Κι όσο για το γαλάζιο πανάκι, θυμάμαι πως είπε ότι οι Ελληνίδες έχουμε σύμβολο αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε. Κι όχι κάποιο συμφωνημένο και χρησιμοποιημένο από τους διεθνείς διαφημιστές.