Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Δε ξανατρώω 2 πιάτα μακαρόνια μετά τις 11

Είναι κυριακή βράδυ, δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατι έχω άγχος για τη βδομάδα που μας έρχεται (έτσι το λέμε τώρα) και χαζεύω στο πισι. Κι έτσι όπως ήμουν σε ένα blog και χάζευα βαριόμουν τόσο πολύ που πάτησα το "επόμενο ιστολόγιο" που έχει πάνω στη μπάρα. Και το ξαναπάτησα, και ξανά.

Χρειάστηκε να προσπεράσω 15(!) ιστολόγια στη σειρά που είχαν φωτογραφίες με τα μωρά τους, είναι το halloween και τα είχαν ντυμένα κοτούλες και παπάκια, λες κι έχουμε πάσχα. 15 ιστολόγια για να φτασω σε κάτι που δεν έχει (στη πρώτη σελίδα τουλάχιστον) κάτι σε μωρό, είχε βέβαια το γατί του σε όλες τις πιθανές πόζες που μπορεί να πάρει ένα γατί. Παραπάνω δεν άντεξα, πόσες θυσίες να κάνω για την έρευνα; Ντάξει, αλλη δεν έκανε παιδί, μον' η Μαριώ τον Γιάννη, αλλά εσείς ρε κορίτσια ξεφύγατε, όλες μαζί.

Τις τελευταίες μέρες διάβαζα άλλα blogs που είναι πιο καλογραμμένα από το δικό μου, πιοόδουλεμένα, πιό προσεγμένα. Το ήξερα από την αρχή πως δεν είμαι και ο Σαμαράκης, ούτε πως έχω ανακαλύψει την πενικιλλίνη, αλλά έλεγα "αφού υπάρχουν τόσο ταλαντούχοι άνθρωποι να γράφουν, τι το κρατάω εγώ το ριμάδι". Αλλά μετά το αποψινό όμως άλλαξα γνώμη. Μια χαρά είμαι.


Και στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μία δήλωση:
Αν και όταν κάνω παιδιά (που θα είναι τρελά πιπίνια, όχι σαν τα ξενέρωτα τα αμερικανάκια, απο μηνών) δεν θα κρατησω μπλογκ αποκλειστικά γι' αυτά με φωτογραφίες και λεζάντες του στιλ "ο μπέμπης κατουράει πρώτη φορά όρθιος". Σίγουρα αν κρατάω ακόμα blog ή όποια άλλη μορφή του θα υπάρχει τότε που θα ζούμε σε πλωτές πολιτείες, και το παιδί μου ως ειναί φυσικό θα μου δίνει ερεθίσματα για σκέψη και γραφή κατ' επέκταση θα γράφω. Δεν νομίζω όμως να χαρεί αν το ανακαλύψει στην εφηβία του (μιλάμε για 20-25 χρόνια μετά...) οτι κρατούσα ημερολόγιο και το είχα δημόσιο και τον/την έκανα ρεζίλι σε γνωστούς και αγνώστους (που δεν θα είχα αυτή την προθεση αλλά αυτά έτσι θα το πάρουν, οπότε ας κρατήσουμε το ρεζίλι μόνο για τους γνωστούς). Άσε που αν θέλω να κάνω κάτι για να κρατήσω τις στιγμές και τις αναμνήσεις και όλα αυτά θα προτιμήσω να είναι πιο προσωπικό. Που σιγά μην έχω κουράγιο να κάνω κολάζ και μαλακίες όταν όλη μέρα τρέχω από πίσω τους και τα ξεσκατίζω και τα ταΐζω και τα διαβάζω και τα κοιμίζω και τα ξανακοιμίζω και κοιμάμαι 1 ωρα την ημέρα.Βαρέθηκα ήδη

2 σχόλια:

mahler76 είπε...

γράφεις για την πάρτι σου και όχι για μας οπότε το μόνο που πρέπει να σε νοιάζει είναι αν αυτά που γράφεις είναι καλά για σένα.

tovenito είπε...

δεν κάνουμε διαγωνισμό συγγραφικού ταλέντου, οπότε μην αγχώνεσαι!
ο καθένας για διαφορετικό σκοπό το δουλεύει το εργαλείο