Σήμερα ψήθηκα να πάω σε μία συναυλία που παίζαν κάτι γνωστοί μας και ένα άλλο συγκρότημα, που σιγά μη πήγαινα, αλλά είχε είσοδο με ποτό 10ευρώ. Θα μου πάρει καιρό να ξεπεράσω αυτό το βράδυ.Προσπερνάμε πολύ γρήγορα το συγκρότημα των γνωστών μου που ο ηχολήπτης είχε στάνταρ κάτι προσωπικό μαζί τους και τους άφηνε να ακούγονται έτσι χάλια... σε τρία τραγούδια έκοψε το μικρόφωνο του τραγουριστή που ούτως η άλλως τον είχε μπουκομένο, ούτε το lovesong των cure δεν καταλάβαμε πως το λέγαν.
Και φτάνουμε στο δευτερο συγκρότημα, τους Abbie Gale. Όταν είδαμε κάτι μούλικα να ανεβαίνουν στη σκηνή και να στήνουν τα όργανα ήταν η πρώτη φορά που πραγματικά ένιωσα να μεγαλώνω. Τα παιδιά εκτός του ότι αν τους την έπεφτα θα με βάζαν φυλακή, παίζαν φοβερή μουσική και έχουν βγάλει ήδη δύο δίσκους, που δεν τους έχουν πάρει μόνο οι γονείς τους. Ένιωσα σαν κάτι 50άριδες (τον μπαμπά μου) που πηγαίναν να ακούσουν πυξ λαξ, μόνο που κι αυτοί είχαν μικρότερο ηλικιακό χάσμα.
Είχα που είχα να μου χτυπάτε την Scarlett, τώρα θα έχω και τους abbie gale, κι εγώ ένα παλιοπτυχίο θέλω να πάρω κι αυτό που. Αν φτασω 30 θέλω κι εγώ να έχω βγάλει 2 δίσκους (ένα δεξιά και έναν αριστερά απ' το τζάκι για συμμετρία) ή τουλάχιστον να έχω πρωταγωνιστήσει σε μία ταινία. Θέλω να είμαι κι εγώ κουλ, να έχω κάνει κάτι, να μην είμαι συνηθισμενη 30αρα, να μπορώ να πω "ρε, όταν εγω... εσύ δεν υπήρχες" και στις τελίτσες να προσθέτω κάτι πραγματικά εντυπωσιακό. Να έχω κάτι να λέω στα εγγόνια μου, η γιαγιά μου ολόκληρη κατοχή και εμφυλιο έχει, μάρθα βούρτση και ανθυπολοχαγό νατάσσα μαζι, εγώ τιποτα;
Όταν ήμουν λύκειο και έκανα όνειρα για την φοιτητική μου ζωή έκανα όνειρα πως θα κάνω και θα κάνω... Και κατάφερα και έκανα τα περισσότερα, αλλά μου φαινόταν τόσο φυσιολογικό που ξέχασα να με καμαρώσω.
Από την άλλη είναι ένας πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης-σεναριογράφος-οπερατερ-παραγωγος κ.α. που με γυροφερνει. Λέτε να του ζητήσω να με κάνει πρωταγωνίστρια για να ενδώσω;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου