(που τον έχω ικανό να διαβάζει το blog μου...)
Μπαμπούλη μου,
Το ξέρεις πόσο πολύ σ' αγαπώ. Φαντάσου λοιπόν σε τι σημείο με είχες φτασει για να σου ρίχνω καντίλια πρωί πρωί. Μα τι περίμενες να έκανα σάββατο 8μιση η ώρα; Να έχω βγεί και να μαζεύω χωρτα να κάνω πίτα;
Κοιμόμουν μπαμπά μου, γι' αυτό το σήκωσα στην 20η φορά που πήρες. Και κατάλαβε πως όταν παίρνεις έναν άρρωστο άνθρωπο και τον ξυπνάς δεν μπορεί εκείνη τη στιγμή να έχει γνώση για την θερμοκρασία του ή αν ο λαιμός του είναι χειρότερα απο χτες που τον πήρες πριν κοιμηθώεί να σιγουρευτείς πως θα σκεπαστεί με πάπλωμα.
Μπαμπά μου, 28 βαθμούς έχει σήμερα. Το ξέρω πως είμαι περιπτωσάρα που κατάφερα και αρρώστησα αλλά δεν είναι αυτός λόγος να βάλω τους φίλους μου να μου βρούν θερμάστρες (γιατι εγώ δεν κάνει να βγώ απο το σπίτι) και να παίρνεις τη διαχειρίστρια να ανοίξει τους λέβητες. Είμαι μεγάλη κοπέλα και μπορώ να κάνω μια σούπα στον εαυτό μου, δεν χρειάζεται να μου φέρεις εσύ μιας που "στον δρόμο σου ήταν" ο βόλος απο το περαία-σίνδος.
Και στην τελική αμά γουστάρω να πάω στους REM θα πάω, ντάξει;
Αυτά, φιλάκια
Η κόρη σου
5 σχόλια:
Ε, γονείς. Τώρα θα τους μάθουμε? :)
Χαχαχα :-)
Με έκανες και χαμογέλασα. Μπράβο!
Οι γονείς υπάρχουν για να ανησυχούν. Eμείς πάλι, τι φταίμε...:).
Α μιλάμε για προχωρημένα πράγματα!Εμένα δεν έχουν φτάσει ακόμα σ'αυτό το στάδιο,κι έπειτα από πολλή γκρίνια για αυτού του είδους τα "ξυπνήματα",έχουν μάθει πλέον.
Εμένα το προβλημά μου είναι άλλο.Να πάω REM ή να δω αγώνα;
@mr.f
alway at your service
@armia
να σου πω, αν ήταν να πήγαινα να δω τον αγώνα θα το σκεφτόμουν, αλλά για να κάτσω να τον δω από τη τβ... καλύτερα REM. βέβαια εγώ είμαι και κοπρόσκυλο...
Δημοσίευση σχολίου