Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007

Να και κάτι ευχάριστο της Κυριακής

Έγιναν οι εκλογες, βγήκαν τα αποτελέσματα, το αν άλλαξε κάτι θα φανεί στην πορεία. Τελικά πήγα και ψήφισα κάτι που θα μου επιτρέψει να κοιμηθώ ήσυχα, χωρίς φωνές συνείδησης του στιλ "τι βλακας που είμαι", ούτε επισκέψεις προγόνων... γιατι τα είχαμε κι αυτα.


Τη κυριακή το βράδυ η μισή ελλάδα ξενυχτούσε να δει αν θα έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση και η άλλη μισή αφού είδε τα exit-polls έβαλε μπασκετ να δει αν θα το παρει η Ρωσία. Κάποιος άλλος έριξε φόλα στον Λάζαρο.

Ο Λάζαρος ήταν ένα αδέσποτο κουτάβι που περιπλανιόταν στην γειτονιά μας. Κάποια στιγμή άρχισε η διπλανή μας η Αγγέλα να του αφήνει λίγη τροφή μπροστα στην πόρτα, μετά έβαζε και ο πατέρας μου, μετά και ο άλλος διπλανος... και φτασαμε σε σημείο ο Λάζαρος να κοντεύει να γίνει πιο χοντός και απο τη δικιά μας (πιστεψτε με, ειναι πολύ δύσκολο ενα σκυλι να είναι πιο χοντρο απο την Ήρα). Πλέον έχει και δικό του σπίτι και είναι δικό μας παιδί.
Ο δρόμος που μένουμε είναι ένα αδιέξοδο περίπου 50 μέτρα. Ο Λάζαρος είχε αναλάβει χρέη παρκαδόρου, σε υποδεχόταν στην αρχή του δρόμου, σε συνόδευε μέχρι την θέση σταθμευσης και σε περιμενε μπροστά στη πόρτα του αυτοκινήτου για κανένα πεταχτό χάδι. Αν κάποιος εκτός γειτονιάς δεν πρόσεχε τη πινακίδα "αδιέξοδο" ή δεν ήταν απο τους VIP επισκέπτες (αυτούς που εχει μάθει πλέον) τον γαύγιζε μέχρι να πάρει αναστροφή και να φύγει.
Τον λέγαμε Λάζαρο γιατι όταν ήταν κουτάβι (ποπο, περασαν 6 χρόνια...) κάποιος του είχε ρίξει φόλα αλλα τον προλάβαν και την γλίτωσε. Χτες μάλλον καποιος είπε να θυμηθεί τα παλιά.
Ήταν 10 το βράδυ και η μαμα είχε πιάσει να κάνει ραβανί για την κόρη της να παν τα φαρμάκια κάτω, όταν είδαμε τον Λαζαρούκο να πηγαίνει σαν μαστούρι και να τρέμει. Ο μπαμπάς πήρε τον γιατρό μας που μας έστειλε σε μία που διανυκτέρευε κυριακή βράδυ μες στις εκλογές η κοπέλα... αλλα κι αυτή ήταν μακριά. Μας ρώτησε αν στεκεται ακόμα στα πόδια του και μας είπε να του κάνουμε ενεση 2 ατροπίνες και να τον φέρουμε. Μέχρι να τις βρω εγώ (ευτυχώς είχαμε στο σπιτι για την δικιά μας), να βρω και σύριγγα ο καημένος είχε σωριαστεί. Μέχρι να πάει 2 και να είμαστε σίγουροι πως διεφυγε τον κίνδυνο δεν μπορούσα να ηρεμίσω, ένιωθα πως έφταιγα που δεν εκανα πιο γρήγορα.
Πρώτη φορά ήμουν μπροστά σε τέτοιο θέαμα, είναι ο πιό επόδυνος τρόπος να σκοτώσεις. Απορώ τι σόι άνθρωπος θα μπορούσε να το κάνει. Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως το έκανε επίτηδες εκείνη τη μέρα γιατι δεν θα βρίσκαμε γιατρο.

Ο Λαζαρουκος τελικά τη γλίτωσε, σήμερα ξεκίνησε και να γαυγίζει κιόλας. Βέβαια η γειτονιά του έδωσε μία βδομάδα άδεια αναρωτική αλλά αυτός τρώγεται να αναλάβει πάλι καθήκοντα παρκαδόρου. Ο μπαμπάς λέει και ξαναλέει πως το σκυλί ήξερε στα δύσκολα να πάει σ' αυτούς που τον αγαπάνε και πως αν χωνόταν σε τίποτα θάμνους θα τον κλαίγαμε τώρα. Δεν ξέρω αν τον έκοψε τόσο (αν δεν το λεγαμε Λαζαρο θα τον λέγαμε Ρανταπλάν) ή αν ήταν απο ένστικτο. Γενικά είναι λίγο γκάου σαν σκύλος αλλά τον αγαπάμε.

Σκεφτόμουν να βάλω κάποια ανάλογη φωτογραφία ως συνήθως αλλά το θέαμα ήταν το χειρότερο που έχω δει και θεώρησα καλό να μην αναπαράγω. Προτίμησα να βάλω μία της τώρα καλύτερης κατάστασης του.
Υ.Γ.: Η φωτό του προηγούμενου post είναι του David Lanham, αν θέλετε δείτε τη σελίδα με τα έργα του http://www.dlanham.com
Και ένα μύνημα για το τέλος: Λιβ Λαζαρους αλόουν γιου αντε μη πώ τώρα!!

10 σχόλια:

Ν.Π. είπε...

Λάζαρος, όνομα και πράγμα.

Περαστικούλια του και σιδερένιος.

:)

unknown evening star είπε...

Θα του τα μεταφέρω... αν και τώρα έχει γίνει λίγο ντιβα, έρχονται τα παιδια της γειτονιάς και του φέρνουν αυτοκινητάκια.

Ανώνυμος είπε...

Μορφη ο Λαζαρος.Ειδες ρε παιδι μου αν καποιος ειναι να ζησει πολυ,ολο το συμπαν συνομοτει για να ζησει.Οκ αρχισα κιολας τις χαζομαρες.
Σιδερενιος παντως να'ναι και να συνεχισει να σας κανει χαδακια...

unknown evening star είπε...

Το κακό είναι πως έχει ξεσαλώσει και μας δίνει και φιλάκια...

november είπε...

Σιχαμένα όντα που αυτοαποκαλούνται άνθρωποι και ρίχνουν φόλες. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσω αν δω κάποιον να το κάνει...

unknown evening star είπε...

Που να τον δεις ρε νοβεμπερ... παει και του δίνει λίγο φαγητό και ουτε που ξέρεις τι έχει μέσα. Και αμα το σκυλι είναι πιο ηλίθιο και απο τη σκιά του ή ειναι απόγονος του Ρανταπλαν ή και τα δυο πάει και τρώει απο τον οποιοδήποτε.

Έχω όμως αυτό το άσχημο συναίσθημα της αδυναμίας να τον προφυλάξω, ο άλλος το έκανε μια, δυο, θα το ξανακάνει. Απο ποιο πλανήτη κατεβηκαν αυτά τα όντα???

Ρε παιδια... αμα τον δειτε, ειναι γλυκας! Έχει βεβαια το βλεμμα "καπου σε ξερω εσενα αλλα βαριεμαι να σκεφτω" αλλα ειναι γλυκας!

Νίκος είπε...

Στο διάολο να πάει όποιος του έριξε φόλα :-( Θα βάλω τον Δία μου, των αρχηγό Θεό όλων των σκύλων να τον φάει να μάθει!

:-(

Ευτυχώς έζησε!!! Πάλι καλά που κινητοποιηθήκατε γρήγορα. Μπράβο ρε ιβνινγκ σταρ! :-)

unknown evening star είπε...

Gracias νικο μου!!! Ναι, φερ'τον να τον φάει να μάθει, και απο την Ηρα μας ότι θελει... που ξέρω τι θέλει
ιφ γιου νοου γουατ αι μιν ;-P

unknown evening star είπε...

Ρε, ειμαι πολυ τσατσά που κλείνω ρόζ ραντεβού στο σκυλί μου;
Πάντως νίκο... μεταξύ μας, το σκυλί σου θελει σεξ αγόρι μου....

diastimata είπε...

Γεια σου ρε Λάζαρε! Παίδαρε! Γίγαντα!
Και μετά λένε ότι οι γάτες είναι επτάψυχες.
Πάντως, γι αυτούς που πετάνε φόλες, είμαι με το Νοέμβριο. Θα ξεχάσω και την καλή καταγωγή μου, και τα γαλλικά και το πιάνο μου.