Χτες γύρισα από διακοπές και πλάκωσαν όλοι να μάθουν τις συνταρακτικές ιστορίες που έχω να τους διηγηθώ από τις εμπειρίες μου. Ήταν πανέμορφα αλλά το θεωρώ λίγο μάταιο να πρέπει να το αποδείξω λέγοντας 40 φορές το ίδιο ποιήμα. Δεν ήταν κανείς εκεί να το ζήσει, αμφιβάλω δε αν το έζησαν και όσοι ήταν όντως εκεί.Η άνοιξη και η αρχή του καλοκαιριού δεν ήταν ότι καλύτερο θα έχω να θυμάμαι οπότε μου χρειαζότα μια επιβράβευση που την έβγαλα καθαρή και φέτος. Μάλλον αυτό ήταν που με έκανε να περάσω τόσο όμορφα, όχι ό,τι μου προσφερόταν αλλά ό,τι διεκδικούσα κάθε μέρα που ξυπνούσα.
Ίσως πάλι γι' αυτό να μην μπορώ και να ξεκολλήσω εύκολα. Δεν ήταν ο τόπος και ο χρόνος οι διακοπές μου, αλλά εγώ κι αυτός και όλα μαζί. Όλα αυτά είναι πάντα μέσα μου και έτσι οι διακοπές συνεχίζονται, μέσα από βιβλία, μέσα από αεράκια, καθώς ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και ορκίζομαι πως νιώθω πως είμαι αλλού.
Θα μείνουν μέσα μου οι διακοπές. Πηγαν και κρύφτηκαν ανάμεσα στις φέτες του καλοριφέρ. Με τα πρώτα κρύα θα αναδύονται τα αρώματα τους και θα με τυλίγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου