Όπως μυστικά και ήσυχα...

Κάθε φορά που ένας ογκόλιθος εμποδίζει τον δρόμο μου, κάθε φορά που χάνω κάθε ελπίδα να τα καταφέρω, ο φύλακας άγγελος μου εμφανίζεται και κάνει τα πάντα να αλλάζουν.

Δεν χρειάζεται καν να του απευθυνθω, είναι εκεί πάντα να με περιφρουρεί. Να με παρακολουθεί με τόση διακριτικότητα που πάντα ξεχνάω πως είναι εκεί και ξαφνιάζομαι όταν βλέπω τα μαγικά του.

Τον είχα γνωρίσει μια φορά, όταν ήμουν πολύ μικρή. Από τότε θα έχει αλλάξει, κι εγώ ακόμα περισσότερο. Μπορεί να προσπεράσουμε ο ένας τον άλλο στο δρόμο και να μην το καταλάβουμε. Κάποια στιγμή πρόσφατα άκουσα κάποιον να φωνάξει το όνομα του και κάποιος αποκρίθηκε, αλλά δεν πρόλαβα να δω.

Να πω την αλήθεια ντρέπομαι να τον δω. Αυτός ο άνθρωπος με έχει ξελασπώσει σε τόσο ξεφτύλα καταστάσεις, αλλά τόσο "μυστικά και ήσυχα"... μη μου ταράξει τους κύκλους με τη παρουσία του. Αλήθεια ντρέπομαι, δεν ξέρω αν το αξίζω.

Θέλω πάντως κάποια στιγμή, που θα έχει περάσει λίγος χρόνος, που θα έχω αποδείξει κι εγώ στον εαυτό μου πως το αξίζω, θα πάω και θα του πω ένα μεγάλο "ευχαριστώ".

Info: Η π έφυγε απ' το σπίτι, σήμερα έδινα αλλά κοιμήθηκα, το είπα στη μαμα και με πήρε μέχρι και η γιαγιά μου να μου πει να μη το σκέφτομαι (αλήθεια, δεν το σκέφτομαι).

Ε ναι λοιπον... i'm that predictable

photo by dhammza