Σκέφτομαι και γράφω: Το αγαπημένο μου κατοικίδιο
Το αγαπημένο μου κατοικίδιο είναι η Ήρα. Η Ήρα περνάει όλη τη μέρα στον κήπο σαλιαρίζοντας με τον Λάζαρο που είναι έξω από τον κήπο, και αυτός ο έρωτας θα μείνει για πάντα πλατωνικός γιατί ο μπαμπάς δεν θα αντέξει ξανα εγκυμοσύνη της Ήρας και γιατί δεν γουστάρει να συμπεθερέψει με τον Λάζαρο. Εκτός απο το σαλιάρισμα τρώει και όταν δεν τρώει κλαίει για να της δώσουμε να φάει.
Η 'Ηρα είναι πολύ έξυπνο σκυλί, έχω την εντύπωση όμως πως είναι μόνο όταν την συμφέρει. Για παράδειγμα όταν της μιλάμε εμείς μας κλάνει ενώ αμα της πει τιποτα η μαμά τουμπεκί η Ήρα, γιατι το έχει πάρει χαμπάρι το σκυλι πως η μαμά κάνει κουμάντο στο σπίτι. Ή όταν την φωνάζεις με το όνομα της για να της δώσεις τα κόκκαλα απο το μεσιμεριανό και Εσμεράλδα να της πεις θα τσακιστεί και θα έρθει, αν όμως έχει σπάσει καμία γλάστρα κάνει τον κινέζο ή ακόμα καλύτερα, κλείνεται στο σπίτι της γιατί έχει ημικρανίες.
Λέει πως αυτό που μας διαχωρίζει απο τα ζώα είναι η ικανότητα μας να παράγουμε γνώση. Και, δεν μπορώ να πω, βλέπω καθημερινά ανθρώπους που δειψουν να μάθουν. Να μάθουν ποιό βενζινάδικο έχει πιο φτηνή βενζίνη, να μάθουν πως θα γλυτώσουν κανα χιλιάρικο απο την Εφορία, να μάθουν με ποιόν πιδιέται η δίπλα τους ή ο περιπτεράς ή το υπερβολικά ευγενικό και γλυκομίλητο αγοράκι που δουλεύει το καλοκαίρι διανομέας στο ταχυδρομείο.
Έχω μεγαλώσει, είμαι ενήλικη πλέον και έχω το δικαίωμα να ξέρω πράγματα που παλιά μου έκρυβαν, που όταν τα συζητούσαν οι "μεγάλοι" με στέλναν στο δωμάτιο μου. Το σκέφτηκα και είμαι εντάξει μ' αυτο, δεν θέλω να ξέρω. Αν δεν είναι απαραίτητο δεν θέλω. Θέλω να βλέπω τους ανθρώπους με την αφέλεια του "όλοι καλοί είναι μωρέ", και όχι έχοντας γνώση πως ο τάδε τα φοράει στην γυναίκα του και κάθε φορά πρέπει να συγκρατιέμαι παρ' όλο που θέλω να του κάνω την μούρη κρέας, αφού η γυναίκα του δεν ξέρει τίποτα, και να υποκρίνομαι κι εγώ πως όλα είναι μια χαρά.
Δεν ξέρω, ίσως είμαι ανώριμη να διαχειριστώ την γνώση, αυτό το "θείο δώρο". Αν συνεχιστεί όμως αυτή η κατάσταση θα σπάσουν τα νεύρα μου. Η Ήρα πάντως την έχει βρει τη λύση.
Το αγαπημένο μου κατοικίδιο είναι η Ήρα. Η Ήρα περνάει όλη τη μέρα στον κήπο σαλιαρίζοντας με τον Λάζαρο που είναι έξω από τον κήπο, και αυτός ο έρωτας θα μείνει για πάντα πλατωνικός γιατί ο μπαμπάς δεν θα αντέξει ξανα εγκυμοσύνη της Ήρας και γιατί δεν γουστάρει να συμπεθερέψει με τον Λάζαρο. Εκτός απο το σαλιάρισμα τρώει και όταν δεν τρώει κλαίει για να της δώσουμε να φάει.
Η 'Ηρα είναι πολύ έξυπνο σκυλί, έχω την εντύπωση όμως πως είναι μόνο όταν την συμφέρει. Για παράδειγμα όταν της μιλάμε εμείς μας κλάνει ενώ αμα της πει τιποτα η μαμά τουμπεκί η Ήρα, γιατι το έχει πάρει χαμπάρι το σκυλι πως η μαμά κάνει κουμάντο στο σπίτι. Ή όταν την φωνάζεις με το όνομα της για να της δώσεις τα κόκκαλα απο το μεσιμεριανό και Εσμεράλδα να της πεις θα τσακιστεί και θα έρθει, αν όμως έχει σπάσει καμία γλάστρα κάνει τον κινέζο ή ακόμα καλύτερα, κλείνεται στο σπίτι της γιατί έχει ημικρανίες.
Λέει πως αυτό που μας διαχωρίζει απο τα ζώα είναι η ικανότητα μας να παράγουμε γνώση. Και, δεν μπορώ να πω, βλέπω καθημερινά ανθρώπους που δειψουν να μάθουν. Να μάθουν ποιό βενζινάδικο έχει πιο φτηνή βενζίνη, να μάθουν πως θα γλυτώσουν κανα χιλιάρικο απο την Εφορία, να μάθουν με ποιόν πιδιέται η δίπλα τους ή ο περιπτεράς ή το υπερβολικά ευγενικό και γλυκομίλητο αγοράκι που δουλεύει το καλοκαίρι διανομέας στο ταχυδρομείο.
Έχω μεγαλώσει, είμαι ενήλικη πλέον και έχω το δικαίωμα να ξέρω πράγματα που παλιά μου έκρυβαν, που όταν τα συζητούσαν οι "μεγάλοι" με στέλναν στο δωμάτιο μου. Το σκέφτηκα και είμαι εντάξει μ' αυτο, δεν θέλω να ξέρω. Αν δεν είναι απαραίτητο δεν θέλω. Θέλω να βλέπω τους ανθρώπους με την αφέλεια του "όλοι καλοί είναι μωρέ", και όχι έχοντας γνώση πως ο τάδε τα φοράει στην γυναίκα του και κάθε φορά πρέπει να συγκρατιέμαι παρ' όλο που θέλω να του κάνω την μούρη κρέας, αφού η γυναίκα του δεν ξέρει τίποτα, και να υποκρίνομαι κι εγώ πως όλα είναι μια χαρά.
Δεν ξέρω, ίσως είμαι ανώριμη να διαχειριστώ την γνώση, αυτό το "θείο δώρο". Αν συνεχιστεί όμως αυτή η κατάσταση θα σπάσουν τα νεύρα μου. Η Ήρα πάντως την έχει βρει τη λύση.
1 σχόλιο:
Στο χω πει πως καποια μερα θα κανω βιβλιο αυτες τις ιστοριες,γιατι πολυ απλα μου κινουν το ενδιαφερον και μ αρεσει απιστευτα το υφος που χρησιμοποιεις για να τις περιγραφεις!Και αυτο ειναι δεσμευση!
Οσο για τη γνωση,θα συμφωνησω πως μεγαλωνοντας,ναι μεν μαθαινεις πραγματα που εμεναν κρυφα απο σενα οταν ησουν μικροτερη,αλλα τελικα ορισμενα απ αυτα καλυτερα να μην τα μαθαινες ποτε...
Δημοσίευση σχολίου