Και καλή εβδομάδα!

Είναι χαράματα δευτέρας και διαβάζω το μάθημα που θα δώσω σε λίγες ώρες, γιατί αν δεν φτάσουμε τελευταία στιγμή εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω. Το μάθημα το διαβάζω για 4η φορα (!) κλασική περίπτωση του "ευκολο είναι μωρε, 2 μέρες διάβασμα" που ποτέ δεν αρκούν. Από τα νεύρα που έχω από τους καφέδες βάζω το καινούργιο του haig και τραγουδάω σαν τη τρελή του φεγγαριού να μάθει όλη η πολυκατοικία πως στον 3ο αγαπάμε τον αρμένιο συνθέτη. Ως που...
Κάτι σαν να στάζει ακούγεται όταν χαμηλώνει η μουσική (αν ήταν συνεχόμενη δεν θα είχα πάρει χαμπάρι). Αρχικά σκέφτηκα πως ξέχασα την καφετιέρα, αλλά δεν είχε νερό. Σιγά μη σκάσω κι εγω, ιδέα μου θα είναι. Ως που...
Από τους πολλούς καφεδες πήγα τουαλέτα και τι να δω: στάζει ο θερμοσίφωνας! Πάνω στα ρουχα μου! Ηταν ανάγκη να πλημμυρίσω μέσα στην εξεταστική; Η αλήθεια είναι πως μύριζα μια σκουρίλα όταν λουζόμουν αλλά δεν είχα δωσει σημασία, σκέφτηκα πως το βολιώτικο νερό έτσι είναι, και που να φανταστω, το σπίτι είναι όσα και τα χρόνια φοίτησης μου (γκουχου).

Τώρα δεν μου φτάνουν τα νεύρα απο τους καφέδες, έχω και το τακ-τακ τις σταγονες στη λεκάνη. Άλλο ένα τέτοιο να συμβεί και θα μετονομάσω το blog σε "αυτά μόνο σε μένα"

(η παρέα έχει για κάποιο λόγο την πεπείθηση πως φέτος είναι η τυχερή μου χρονιά και θα σαρώσω, που και να μην ήταν)