Σε κάθε σπίτι ένας τρελός...

Στην πολυκατοικία μας μένει και μία γιαγιά, όταν λέμε όμως γιαγιά εννοούμε 80 πατημένα. Είναι γενικά πολύ μορφή!

Την πρώτη φορά που την συνάντησα ήταν στο ασανσερ... αυτή το πήρε από τον 4ο και καθώς κατέβαινε την βρήκα κι εγώ στον 3ο. Με το που με είδε τρομοκρατήθηκε και πάτησε το κουμπί για τον 2ο ώστε να κατεβεί στον επόμενο όροφο. Μόλις φτάσαμε στον 2ο ακολούθησε ο διάλογος:
Εγώ: "Καληνύχτα σας"
Γιαγιά: "Α! Ελληνίδα είσαι; Αχ, κι εγώ πάτησα το 2 γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στο ασανσερ στις μέρες που ζούμε. Κι εγώ ισόγειο θα κατεβώ"
Κι έτσι αφού διαπίστωσε πως είμαι ελληνίδα και δεν έχω σκοπό να της βγάλω κάνα χρυσό δόντι μέχρι να φτάσουμε ισόγειο συνεχίσαμε.

Απόψε δεν ήθελα να γυρίσω με τίποτα σπίτι οπότε γυρνούσαμε από μπαράκι σε μπαράκι μέχρι να μας διώξουν και από το τελευταίο ανοιχτό. Κατέληξα να φτάνω έξω από το σπίτι μου με ένα μισόλιτρο γάλα για το πρωί πάλι την ώρα που βγάζει ο φούρνος από κάτω το πρώτο ψωμί. Μπαίνω στην είσοδο της πολυκατοικιας, καλώ το ασανσερ, κι εκεί που φτάνει και πάω να μπω να σου η γιαγια! 6 η ώρα το πρωί αξημέρωτα! Επειδή μάλλον κατάλαβε πως ήμουν σαν να είδα φάντασμα...
Εγω: "Καλημέρα σας, δεν περίμενα να σας δω"
Γιαγιά: "Να μωρέ, πάω στον φούρνο να πάρω ζυμάρι να κάνω πίτα. Αχ, έτσι να βγαίνετε εσείς οι νέοι και να ξενυχτάτε! Κι εμείς που λιώσαμε στην δουλειά τι καταλάβαμε; Κάθε μέρα τέτοια ώρα να γυρνάς"

Θα μας τρελάνει η γιαγιά